Ustawa o obrocie zagranicznym i płatnościach

Niemiecki ustawa reguluje ruch towarów gospodarczych, takich jak dobra, waluty obce czy usługi z zagranicy. Od 1961 roku stanowi ramy dla organizacji handlu z innymi krajami.

W przypadku Niemiec, ustawa reguluje handel zagraniczny i płatności pomiędzy niemieckimi obywatelami a obcokrajowcami na podstawie zasady terytorium gospodarczego. Zasada ta opiera się na tym, że wszelkie działalności z innymi krajami są dozwolone bez ograniczeń, jeśli nie są wyraźnie objęte ograniczeniami. Ruch towarów, płatności i usług z zagranicą jest zatem swobodny. Ograniczenia mogą wynikać nie tylko z samej ustawy o handlu zagranicznym i płatnościach, ale także z innych przepisów prawnych – na przykład przepisów celnych, sanitarnych czy regulacji rynkowych.